Klinische psychologie.
Klinische psychologie is vooralspecialiteit van het breedste profiel. Het heeft een interdisciplinaire aard en is betrokken bij het oplossen van een hele reeks taken in de systemen van openbaar onderwijs, gezondheidszorg en sociale bijstand aan de bevolking. Een klinisch psycholoog werkt om de psychologische hulpbronnen te vergroten, evenals het aanpassingsvermogen van mensen. Daarnaast is het gericht op het voorkomen en overwinnen van allerlei soorten kwalen, het harmoniseren van mentale ontwikkeling, psychologische revalidatie en gezondheidsbescherming.
De term "klinische psychologie" in Rusland is langtijd werd vervangen door "medische psychologie", ze definieerden hetzelfde werkterrein. Maar in 1990 duurde het om het Russische onderwijsprogramma in overeenstemming te brengen met de internationale normen. In dit kader werd een specialisme met de naam "klinische psychologie" goedgekeurd. In tegenstelling tot wat er in ons land gebeurt, in de praktijk van andere volken, betekent medische psychologie een beperktere sfeer van de psychologie van interactie tussen een patiënt en een therapeut of arts. Maar de klinische psychologie is een holistische praktische en wetenschappelijke psychologische discipline.
Het wordt niet alleen in de geneeskunde gebruikt, maar ook in een verscheidenheid aan sociale, educatieve, adviesinstellingen die mensen met psychische problemen en ontwikkelingsanomalieën dienen.
De taken van de klinische psychologie zijn divers. Ten eerste is het bedoeld om de invloed van psychosociale en psychologische factoren op de ontwikkeling van persoonlijkheids- en gedragsstoornissen bij mensen, hun correctie en preventie te bestuderen. Ten tweede bestudeert ze de details en de aard van eventuele schendingen in de ontwikkeling van de psyche van een bepaalde persoon. Ten derde onderzoekt het hoe abnormaliteiten en stoornissen in somatische en mentale ontwikkeling het gedrag en de persoonlijkheid van mensen beïnvloeden. Ten vierde onderzoekt ze de aard van de relatie met de dichtstbijzijnde omgeving van de afwijkende persoon. Ten vijfde bestudeert en creëert het verschillende psychologische methoden om de menselijke psyche te beïnvloeden voor preventieve en corrigerende doeleinden.
Het onderwerp van deze wetenschappelijke en praktische disciplinezijn mentale manifestaties van stoornissen, hun invloed op de psyche, de rol van de psyche zelf in hun voorkomen, natuurlijk, en ook preventie. Daarnaast worden aandoeningen van de ontwikkeling van de psyche, de ontwikkeling van verschillende principes en methoden van onderzoek in de kliniek, methoden en psychotherapie beschouwd als het onderwerp van deze discipline.
Het hoofdgedeelte van de klinische psychologie ispathopsychology. Het behandelt kwesties zoals schendingen van de menselijke psyche, aandoeningen van een adequate perceptie van de wereld rondom als een gevolg van laesies van het centrale zenuwstelsel. Ze onderzoekt ook de creatie van methoden voor het corrigeren en behandelen van dergelijke ziekten.
In de klinische psychologie is er een sectieneuropsychologie. Deze discipline bestudeert de rol van de hersenen en het centrale zenuwstelsel in verschillende mentale processen. De sectie psychosomatiek onderzoekt allerlei problemen van mensen met somatische aandoeningen. Dit betekent dat mensen door de invloed van de psychologische factor verschillende ziekten ontwikkelen van interne organen, oncologie, enzovoort. Er zijn ook in de klinische psychologie en dergelijke secties als psychiatrie en psychologische correctie.
De methoden van de klinische psychologie toestaanverschillende pathologieën en normen differentiëren, objectiveren en kwalificeren. De keuze voor een bepaalde methode hangt af van het soort taak waarvoor een psycholoog staat, wat de mentale toestand van een bepaalde patiënt is, enzovoort. Dit is een gesprek, observatie, studie van de producten van creativiteit. Ze omvatten ook psychofysiologische methoden, anamnestische, biografische en experimentele psychologische methoden.
