Sociale vooruitgang
Sociale vooruitgang is een concept genoeguitgebreid. Het weerspiegelt niet alleen de verandering in de beweging van het sociale wezen in de openbare ruimte en in de tijd. In het concept van "sociale vooruitgang" is noch de beoordeling van de kwaliteit van de ontwikkeling, noch de richting zelf bepaald. Het fenomeen is het resultaat van sociale ontwikkeling, wat een toename betekent van de technologische en wetenschappelijke kennis, evenals een toename van de complexe sociale organisatie en productiviteit. Sociale vooruitgang en zijn criteria weerspiegelen dus de oprichting van de meest geavanceerde vormen van de samenleving. Het moet ook gezegd worden dat de verbetering van het sociale leven een directe impact heeft op de ontwikkeling van het individu. In dit opzicht is de sociale vooruitgang van de laatste jaren steeds meer gebaseerd op het humanistische concept van de ontwikkeling van de maatschappij, waarvan het hoofddoel het welzijn en de zelfverwezenlijking van de mens is.
Al het bovenstaande is een weerspiegeling.begrip van de definitie zelf. Tegelijkertijd wordt de kwestie van de aanwezigheid van sociale vooruitgang in het openbare leven vanuit twee tegengestelde punten beschouwd. Het eerste concept erkent het bestaan van een idee, en het tweede herkent het niet.
Naar theorieën die sociale vooruitgang herkennen,zijn idee en hoofddoelen moeten in de eerste plaats het concept van Parsons (Amerikaanse socioloog) en het concept van Condorcet (Franse filosoof-socioloog) omvatten.
De laatste sprak in zijn werken over het bestaanontwikkelingswetten op het historische vlak. Condorcet geloofde dat de geest het vermogen heeft om de wereld op een rationele basis te veranderen. Volgens de filosoof hangt sociale vooruitgang vooral af van de toename van wetenschappelijke kennis en universeel onderwijs.
Dit concept heeft een aanzienlijke impact op gehadComte's opvattingen. Deze Franse socioloog formuleerde een wet over de drie stadia van sociale vooruitgang in de menselijke ontwikkeling, op basis waarvan hij intellectuele vooruitgang boekte.
De leer van Comte en Condorcet heeft ertoe bijgedragen dat de studie van de evolutie van de samenleving een prioriteit is geworden voor de studie van het sociale leven.
Tegen de twintigste eeuw vormde het concept de basis van ideeënneoevolyutsionistov. De vertegenwoordiger van deze trend was Parsons. Naar zijn mening is het belangrijkste criterium van sociale vooruitgang het versterken van het vermogen om de hele samenleving aan te passen.
Het concept van sociale evolutie wordt ondersteundverschillende theorieën van postindustriële en industriële samenleving. Als criteria voor vooruitgang daarin worden factoren gebruikt als de mate van modernisering, het ontwikkelingsniveau in technologische termen, de transformatie van wetenschap in sociale productieve kracht.
Aan het einde van de 19e eeuw en aan het begin van de 20e, specialistenmerk een triomf op van de ideeën van sociale evolutie. Op sociaal gebied ziet alles er heel optimistisch uit, er is een geloof dat vooruitgang in technologie en wetenschap zeker zal leiden tot een verbetering van het welzijn van mensen, evenals tot een toename van het sociale levenniveau, waardoor de mensheid zal kunnen ontsnappen aan armoede, onwetendheid en onrecht.
Er zijn theorieën die vooruitgang afwijzen. Als een methodologische basis voor de ontwikkeling van deze theorieën is de bewering van een multi-line concept in ontwikkeling. Dit concept rechtvaardigt de probabilistische en variabele aard van het proces en ontkent tegelijkertijd sociale vooruitgang en sociale wetten.
Een van de eersten met het concept van ontkenning wasNietzsche. Hij bekritiseerde humanisme en rationalisme. Naar zijn mening is elke historische waarheid slechts een illusie en sociale kennis heeft geen objectiviteit en kan die ook niet hebben.
