Hyperfunctie van de schildklier: oorzaken, symptomen en behandelingsmethoden

Helaas, hyperfunctie van de schildklierHet wordt beschouwd als een van de meest voorkomende ziekten van de endocriene organen. Het is ook interessant dat bij vrouwen zo'n ziekte ongeveer 7-8 keer vaker voorkomt dan bij mannen. Hyperfunctie van de schildklier is een tamelijk gevaarlijke ziekte waarvoor een grondige diagnose en passende behandeling vereist zijn.

Schildklierhyperfunctie: oorzaken. In feite zijn de oorzaken van de ontwikkeling van een dergelijke ziektebest veel. Heel vaak treedt hyperthyreoïdie op als gevolg van een overmaat aan jodium in het lichaam. Dit gebeurt wanneer een persoon onafhankelijk van elkaar hogere doses jodium inneemt, en ook met het constante en onnodige gebruik van profylactische geneesmiddelen om de schildklier te beschermen.

Bovendien kan de oorzaak van hyperfunctionaliteit zijnernstig letsel of ernstige nerveuze spanning, constante stress of ernstige tragedie in het leven. Soms manifesteert deze ziekte zich tegen de achtergrond van ontstekingsprocessen in de weefsels van de klier. In sommige gevallen kan een verhoogde functie het gevolg zijn van een eerdere ernstige bacteriële infectie. Er is ook een factor van genetica.

Schildklierhyperfunctie: symptomen. Verbeterde afgifte van schildklierstimulerende hormonen inbloed veroorzaakt een actieve afbraak van glycogeen- en eiwitvoorraden. Dat is de reden waarom tekenen van hyperthyreoïdie kunnen worden beschouwd als een sterk gewichtsverlies, een verhoogde uitscheiding van zweet en warmte, evenals een constant gevoel van intense hitte en tachycardie.

Bovendien begint na verloop van tijd een ziek persoonklagen over sterke zwakte in spieren, trillen van ledematen en soms alle delen van het lichaam. Verhoogde concentratie van hormonen beïnvloedt het zenuwstelsel, waardoor een sterke prikkelbaarheid ontstaat.

In sommige gevallen de schildklierverhogingen en veranderingen in de grootte zijn zichtbaar, zelfs voor het blote oog. Een ander nogal karakteristiek symptoom is een bug-eye. Het kan gepaard gaan met verhoogde en overvloedige afscheiding van tranen, evenals zwelling van de oogleden en de huid rond het oog. Het is vermeldenswaard dat soms de hyperfunctie van de schildklier niet gepaard gaat met een insectenoog.

Hyperfunctie van de schildklier: behandeling. In de moderne geneeskunde worden drie hoofdmethoden voor de behandeling van hyperthyreoïdie gebruikt: conservatieve, chirurgische en ook een methode waarbij radioactief jodium wordt gebruikt.

De keuze van de behandeling is afhankelijk vande toestand van de patiënt, de vorm van de ziekte, het stadium van zijn ontwikkeling, evenals enkele individuele kenmerken van het lichaam van de patiënt, zoals leeftijdskarakteristieken of de aanwezigheid van allergieën.

Farmacologische behandeling houdt in nemenspeciale medicijnen die het niveau van geproduceerde hormonen onmiddellijk verminderen. In de regel veroorzaakt zelfs kortdurend gebruik van dergelijke geneesmiddelen merkbare verbeteringen in de toestand van de patiënt. Vervolgens moet een persoon de minimale dosis van deze geneesmiddelen gedurende het jaar innemen om volledig te herstellen. In geen geval kan niet stoppen met het nemen zonder de aanbeveling van een endocrinoloog, omdat dit kan resulteren in terugkerende vormen van de ziekte. Bovendien moet de patiënt tijdens de behandeling regelmatig worden gecontroleerd, omdat de inname van bepaalde geneesmiddelen hypofunctionaliteit kan veroorzaken.

Chirurgische behandeling omvat gedeeltelijkverwijdering van schildklierweefsel. In dit geval blijft een deel van de klier achter in het lichaam van de patiënt, wat voldoende is voor de normale werking van het lichaam. Deze methode wordt alleen gebruikt met een uitgesproken struma, en in het geval dat farmacologische geneesmiddelen niet werken.

De behandeling van jodium is gebaseerd op verbeterde absorptie.dit element is de schildklier. In dit geval bestraalt radioactief jodium, dat wordt geabsorbeerd door de weefsels van de klier, van binnenuit en vermindert het niveau van de hormonen die het synthetiseert aanzienlijk.