Moderne classificatie. Hypertensieve ziekte en zijn vormen

Onder hypertensie begrijp de primairehypertensie van onduidelijke oorsprong. Dat wil zeggen, het is een onafhankelijke vorm waarbij de toename van de druk optreedt zonder duidelijke reden en niet wordt geassocieerd met andere pathologieën. Het is noodzakelijk om hypertensie te onderscheiden van secundaire hypertensie, waarbij hoge bloeddruk een symptoom is van een ziekte van cardiovasculaire, renale, neurologische, endocriene en andere.

Sinds het begin van de 20e eeuw werd er niet één aangeboden.classificatie. Hypertensie was verdeeld in soorten volgens een of meer criteria. Dit onderscheid is noodzakelijk, want voor een succesvolle behandeling is het belangrijk om de vorm van de ziekte correct te bepalen.

Wat is de huidige classificatie? Hypertensie kan worden gesystematiseerd op basis van het uiterlijk van de patiënt, de oorzaken van het uiterlijk, het niveau van de drukverhoging, de aard van het beloop, mate van orgaanschade en opties voor het verhogen van de bloeddruk. Classificatie in uiterlijk van vandaag wordt niet gebruikt, de rest wordt nog steeds actief gebruikt in de medische praktijk.

Tegenwoordig delen artsen over de hele wereld vaak hypertensie op het gebied van bloeddruk en de mate van schade aan organen waarbij de bloedtoevoer wordt verstoord door ziekte.

Praktisch belang in de geneeskunde is de classificatie van hypertensie op basis van het drukniveau in mm Hg. Art.:

• de optimale waarde is 120/80;

• normaal 120 / 80-129 / 84;

• normale grenslijn - 130 / 85-139 / 89;

• I graad van AG - 140 / 90-159 / 99;

• Graad II AH - 160 / 100-179 / 109;

• Graad III hypertensie - meer dan 180/110.

Hypertensieve hartziekte. Drukclassificatie

Er zijn drie graden van de ziekte, en hun namen kenmerken de toestand van de patiënt niet, maar alleen het drukniveau

• I graden - mild: BP kan in het bereik van 140-159 / 90-99 liggen;

• Graad II - matig: bloeddruk is 160-179 / 100-109;

• Graad III - ernstig: bloeddruk meer dan 180/110.

Classificatie van hypertensie in fasen

In dit geval wordt de ziekte verdeeld volgens de mate van orgaanbeschadiging en worden de volgende stadia onderscheiden:

1. De eerste. De toename van de bloeddruk is onbeduidend en wisselvallig, treedt meestal op tijdens de inspanning. Veranderingen in de organen zijn afwezig. Geen klachten, de druk is genormaliseerd na rust zonder drugs te gebruiken.

2. De tweede. Er is een meer aanhoudende toename van de bloeddruk, en daarom zijn er veranderingen in de organen, maar hun functies worden niet aangetast.

   Meestal is er een toename aan de linkerkantventrikel. Bovendien kunnen er veranderingen zijn in de nieren, bloedvaten in de hersenen, retina. Constante drukregeling en juiste medicatie zijn vereist.

3. De derde fase. De druk is constant hoog. Organen zijn niet alleen veranderd, maar hun werk is ook verstoord. In de regel ontstaan ​​nier- en hartfalen, bloedingen en degeneratieve veranderingen van de fundus, atrofie en zwelling van de oogzenuw. Medicatie-inname is geïndiceerd.

Andere classificaties

De volgende classificatie. Hypertensie kan vier opties hebben om de druk te verhogen:

• systolisch - verhoogd boven, lager - niet meer dan 90 mm Hg. v.;

• diastolisch - alleen de onderste is verhoogd, de bovenste is minder dan 140 mmHg. v.;

  
• systolische;

• labiele hypertensie - de druk daalt zonder het gebruik van antihypertensiva.

Er is een andere classificatie. Hypertensie kan worden gedeeld door de aard van de cursus. Er zijn twee vormen van de ziekte: goedaardig en kwaadaardig.

In het eerste geval ontwikkelt hypertensie zich langzaam, gaat door drie stadia volgens de mate van drukverhoging en de ernst van veranderingen in de inwendige organen als gevolg van hoge bloeddruk.

De kwaadaardige vorm komt niet vaak voor. Het ontwikkelt zich meestal bij jonge mensen en kinderen, het wordt gekenmerkt door een constant hoge bloeddruk, ernstige orgaanschade. Het wordt gekenmerkt door symptomen zoals hoofdpijn, convulsies, braken, voorbijgaande blindheid, coma.