Teruggave van Oekraïne na ondertekening van de overeenkomst met de EU. Wat is restitutie en hoe verhoudt het zich tot de toetreding van Oekraïne tot de EU?

Onlangs is in Polen een organisatie opgerichtde titel "Restitutie van grenzen", die naar verluidt de belangen behartigt van Polen die zijn gedeporteerd uit de gebieden die door de Sovjetunie in 1939 werden bezet.

Volgens de verklaringen van zijn vertegenwoordigers, voor de rechtbanken van Oekraïneclaims zullen worden ingediend voor de teruggave van het onroerend goed of een vergoeding voor het eigendom dat de gedeporteerden gedwongen werden achtergehouden In dit verband is het nodig te begrijpen wat restitutie is en hoe dit verband houdt met de toetreding van Oekraïne tot de EU.

Wie staat achter Restitutie van grenzen?

Dit nieuws werd actief opgepikt door de Russische media. En de Poolse media hebben kunnen vaststellen dat de oprichter van deze organisatie de pro-Kremlin-partij Smena is.

In Oekraïne wordt de kwestie van restitutie door de eerstgenoemden aan de orde gesteldhet hoofd van de administratie van Janoekovitsj, het hoofd van de pro-Russische organisatie Ukrainian Choice, Viktor Medvedchuk. In 2015 verklaarde hij dat er een organisatie was gevestigd in Lublin, die Poolse staatsburgers wilde terugvorderen of compenseren voor onroerend goed dat eigendom was van hen in de voormalige Poolse gebieden.

Volgens Medvedchuk, de associatieovereenkomstcreëerde de wettelijke basis voor restitutie - de teruggave van onroerend goed aan de vorige eigenaars. Als voorbeeld noemde hij de uitzetting van Vii Artmane vanuit een kamer in het centrum van Riga, die zonder compensatie werd uitgevoerd. Door de feiten te vervangen en de klassieke manipulatietechniek toe te passen, creëert de politicus een 'echte' dreiging die zal optreden bij de goedkeuring van de overeenkomst.

Medvedchuk en vertegenwoordigers van de gedeporteerden staan ​​erop dat de restitutie van Oekraïne na ondertekening van een associatieovereenkomst met de EU alle wettelijke gronden zal hebben. In feite is het dat niet.

Oekraïne + restitutie = Europese Unie?

De overeenkomst definieert alleen de basisprincipes van interactie op juridisch gebied. Bovendien overwegen ze de Oekraïense wetgeving aan te passen aan de Europese.

Volgens artikel 14, samenwerking op het gebied vanjustitie, veiligheid en vrijheid van de partijen moeten bijdragen aan de versterking van de rechtsstaat en de versterking van instellingen op alle niveaus van overheids- en wetshandhavingsinstanties en rechtbanken. De interactie zal onder meer gericht zijn op het versterken van het rechtssysteem, het vergroten van hun effectiviteit, onafhankelijkheid en onpartijdigheid, en op het bestrijden van corruptie. De samenwerking op het gebied van justitie, veiligheid en vrijheid is gebaseerd op eerbiediging van de mensenrechten en de fundamentele vrijheden.

Dat wil zeggen, we hebben het over de procedurele en institutionele aspecten van de bescherming van burgers, en de teruggave van Oekraïne na toetreding tot de EU wordt niet genoemd.

Vrije toegang

Volgens artikel 471 van de overeenkomst moeten beide landenom ervoor te zorgen dat hun eigen burgers en bedrijven zonder discriminatie toegang hebben tot gerechtelijke en administratieve organen om hun persoonlijke en eigendomsrechten te beschermen.

Het vermeldt ook alleen procedureelde toegang van burgers tot rechterlijke en bestuurlijke organen om hun discriminatie op te heffen, en de teruggave van Oekraïne na ondertekening bij de EU is niet verstrekt.

Er zijn geen beperkingen voor buitenlanders

Vrijheid van discriminatie van burgers van andere landen voorOekraïne is niet iets nieuws. Burgerlijke en Economische Procedural Codes, de wet "Op internationaal privaatrecht", de toegang van buitenlandse burgers en bedrijven tot de bescherming van hun rechten in de Oekraïense rechtbanken is niet beperkt. Bovendien is het Pools-Oekraïense Verdrag van 1993 inzake juridische betrekkingen en bijstand in strafzaken en civiele zaken van kracht, volgens hetwelk burgers en bedrijven van de twee landen elkaars rechtbanken kunnen aanspreken.

De aantijgingen dat er verwijzingen zijn naar wetgeving ter bescherming van de rechten van gedeporteerden en hun erfgenamen, worden niet bevestigd in de tekst van de overeenkomst.

Restitutie van gronden van Oekraïne en andere eigendommenvereist de opname in het verdrag van de EU-normen van materieel en niet-procesrecht We hebben op zijn minst verwijzingen naar andere internationale overeenkomsten nodig. Maar dit is niets.

Daarom, onder verwijzing naar de associatieovereenkomst tussen de EU en Oekraïne, voert "Restitutie van grenzen" campagne tegen de overeenkomst.

Massadeportaties van 1939-40

Wat restitutie is en hoe het verband houdt met de toetreding van Oekraïne tot de EU, kan worden geïllustreerd aan de hand van historische feiten.

In 1936 De Sovjetregering nam een ​​resolutie aan over de hervestiging van Polen vanuit de Oekraïense SSR naar Kazachstan. In het eerste bezettingsjaar werden tot een half miljoen inwoners van Poolse nationaliteit gedeporteerd uit voormalige Poolse gebieden naar Siberië, de Komi ASSR en de Wolga.

Na de annexatie, begin 1940, de NKVD werd gearresteerd en onder verschillende artikelen gebracht, waaronder crimineel, 18,3 duizend mensen (2,8 duizend Oekraïners, 5,4 duizend Polen en 1,4 duizend Joden). Begin 1940 werd begonnen met de "opruiming van het grondgebied van een sociaal buitenaards element" - de ontruiming van 88,4 duizend inwoners van Poolse nationaliteit in de winter van 1940 werd uitgevoerd, en in het voorjaar van 1940, 29 duizend mensen.

Gedurende 2 jaar produceerden de NKVD-autoriteiten 4 massa'sdeportaties vanuit de geannexeerde gebieden. In totaal werden 335 duizend mensen naar de Kazachse SSR, Siberië, naar het noorden en het Verre Oosten gestuurd, waarvan minstens 198 duizend uit de bezette gebieden.

Verbeurdverklaring van eigendom

Samen met de deportatie werd gehouden:

• Onteigening van landgoederen.
• Inbeslagname van land ten gunste van de armenboeren. In het eerste jaar van de annexatie werd 2,75 miljard hectare geconfisqueerd - 1/3 van alle grond. De helft daarvan werd uitgedeeld aan de boeren en de rest werd overgebracht naar de staat en collectieve boerderijen.
• De nationalisatie van banken, handelsondernemingen en de industrie.

Een breed netwerk van coöperaties voor consumentenkredieten werd geliquideerd, rijke boeren werden "onteigend".

Tijdens de twee jaar van bezetting werden de eigendomsrechten van Oekraïners, Polen, Joden en andere nationaliteiten geschonden.

Verplaatsing van 1944-47

In 1944, 9 september, tussen de regeringDe Oekraïense SSR en het Poolse nationale bevrijdingscomité hebben een overeenkomst ondertekend over de evacuatie van Polen vanuit Oekraïne en Oekraïners vanuit Polen. Het contract stipuleerde de terbeschikkingstelling van grond in hervestigingslocaties.

Het tijdschema voor evacuatie werd vastgesteld vanaf 15.10.44 tot 01.02.45 en werden verlengd met een aanvullend contract. Toegestaan ​​om een ​​beperkt aantal persoonlijke items en hulpmiddelen af ​​te halen. Het was onmogelijk om de waarde te verwijderen, behalve voor een klein bedrag in contanten. De rest van het onroerend goed werd beschreven en terugbetaald tegen de waarde "verzekering" na voltooiing van de verhuizing in overeenstemming met de overeenkomsten. Nadat de evacuatie was voltooid, op 6 mei 47, werden de relevante akten ondertekend in de hoofdstad van Polen.

Daarom, in het geval van een rechtbank, in elk specifiek geschilhet is noodzakelijk om uit te zoeken hoe en wanneer de deportatie van het eigendom van de Pool is uitgevoerd. In het geval van vrijwillige herplaatsing zijn claims met betrekking tot morele en materiële schade, dat wil zeggen Oekraïense restitutie na ondertekening van de associatieovereenkomst met de EU, ongegrond.

Hoogstwaarschijnlijk moeten historici worden betrokken bij mogelijke rechtbanken en de archieven van Oekraïne, Polen en Rusland moeten worden bestudeerd.

Het laatste woord is de lokale wetgeving.

Volgens de overeenkomst over juridische bijstand, bij het oplossen van dergelijke geschillen, niet Poolse wetten, maar de Oekraïense wetten worden toegepast. Vereisten moeten aan de Oekraïense rechtbanken worden voorgelegd.

Het burgerlijk wetboek van Oekraïne begon te werken 01.01.04., Het heeft geen terugwerkende kracht op de gebeurtenissen van 1939-40, omdat er geen verplichtingen waren om de schade te vergoeden die te wijten was aan het ontbreken van een relevante wet. Hieruit volgt dat er geen civielrechtelijke en juridische redenen zijn om de gedeporteerden en hun erfgenamen (wat de restitutie van Oekraïne inhoudt) te compenseren na de ondertekening van de associatieovereenkomst met de EU.

Er zijn precedenten

Verband met mensenrechten die zijn vastgelegdHet Verdrag inzake de bescherming ervan zal geen resultaat opleveren. De verplichtingen voor Oekraïne zijn pas sinds de datum van toetreding in 1997 van kracht. Het recht op een proces is gelijk aan het rechtsgeding dat aanhangig wordt gemaakt nadat het Verdrag in werking is getreden, maar de schending van eigendomsrechten die aan het begin van het Tweede wereldoorlog, niet beschermd door het EVRM.

Deze situatie is volledig consistenthet beginsel dat is neergelegd in artikel 28 van het Verdrag van Wenen inzake het verdragenrecht, volgens hetwelk dergelijke verdragen geen terugwerkende kracht hebben. Het EHRM heeft al soortgelijke geschillen overwogen, waaronder beslissingen over vorderingen tegen de Tsjechische Republiek, Roemenië en Griekenland. Bij hun beslissingen constateerde de rechtbank schendingen van de Conventie, maar de kwestie van de voldoening van de vordering is afhankelijk van het land. Deze beslissingen werden genomen in gevallen waarin eigendomsrechten werden geschonden op basis van de huidige wetgeving van deze landen. Deze praktijk heeft niets te maken met de staat Oekraïne.

Letlandse ervaring

Oplossing van restitutie en de volgorde ervan worden bepaaldop het niveau van wetgeving van een bepaalde staat. Een voorbeeld hiervan is de Letse wetgeving inzake de terugkeer en denationalisatie van woningen, waarbij eigendomsrechten op onroerende zaken werden teruggegeven die in 1940-80 door de staat waren geconfisqueerd en personen die een beleid van willekeur en verwaarlozing van de rechten van eigenaren voerden.

Wetgeving bood garantieswonen in dergelijke woningen, verlenging van de arbeidsperiode en instellen van het maximale huurbedrag. Het Constitutionele Hof bevestigde het gebrek aan verantwoordelijkheid van het land voor de nationalisatie van goederen, gepleegd door de bezettende autoriteiten.

Denationalisatie in Litouwen

In Litouwen wordt deze kwestie beheerst door de wet opherstel van eigendomsrechten die werden onderbroken door de wetten van de Sovjet-Unie. De rechten op percelen met een oppervlakte van 150 hectare in dorpen en 0,4 hectare in steden, woonhuizen en onroerend goed van bedrijven kwamen terug. De toepassingsperiode was beperkt tot 2001.

Restitutie in Tsjechoslowakije

Tsjechoslowaakse parlement in 1991 wetgeving aangenomen over buitengerechtelijke rehabilitatie en de teruggave van onteigend en genationaliseerd onroerend goed. De restitutie werd uitgevoerd aan Tsjechoslowaakse burgers. Er werd ook materiële compensatie verstrekt aan aanvragers die niet aandrongen op de teruggave van onroerend goed, of als de prijs van dit onroerend goed aanzienlijk steeg na onwettige onteigening.

Poolse versie

In 2001 de Poolse Sejm heeft een wet aangenomen die voorzag in de teruggave van eigendom en de rechten daarop aan Poolse burgers. Het veto van de president werd hem opgelegd, waardoor hij niet in werking kon treden. De rechtbanken begonnen de restitutiegeschillen te behandelen. Teruggave van onroerend goed werd in de regel uitgevoerd in de vorm van effecten met het recht om grond of aandelen van ondernemingen te verwerven.

Ervaring met de voormalige landen van het socialistische bloklaat zien dat de teruggave van Oekraïne na ondertekening van een overeenkomst met de EU op staatsniveau wordt geregeld. Het Parlement heeft het recht om zijn eigen procedure te bepalen, de termijn voor het indienen van claims, de kring van personen waarop deze regels van toepassing zijn. Het werd ook gedaan in Oekraïne.

Oekraïense wetgeving

In 1991 heeft de Verchovna Rada een wet aangenomenrevalidatie van slachtoffers van politieke repressie, volgens welke revalidatie zich uitstrekt tot de periode vanaf 1917, voorafgaand aan de inwerkingtreding van deze wet, aan personen die zijn gedeporteerd uit Oekraïne. Deze omvatten gedwongen hervestiging, geheel of gedeeltelijk beroofd van de rechten en vrijheden van een burger om klasse, sociale, nationale, politieke en religieuze redenen.

Maar deze wet is niet van toepassing op buitenlanders. Het regeringsdecreet voorzag in de terugkeer van de weggenomen structuren en andere eigendommen of compensatie van hun waarde, maar alleen voor de burgers van Oekraïne. Compensatie voor schade aan buitenlanders voorziet niet in wetgeving.

Eenzijdige of bilaterale restitutie?

In Oekraïne werden pogingen gedaan om zich te vestigenDeze kwestie bevindt zich op het niveau van de wet: in 2005 werd een ontwerp ingediend voor het herstel van de rechten op vervreemde goederen, die aanbood om niet alleen aan Oekraïners, maar ook aan buitenlanders terug te geven. De wet op restitutie voor Oekraïne was destijds niet aangenomen - volgens de conclusie van de regering, bij het bepalen van het mechanisme voor het retourneren van eigendom aan voormalige eigenaars (eenzijdige restitutie), was de terugkeer van eigendom aan de andere partij (bilaterale restitutie) niet voorzien. Dit is in strijd met de bepalingen van het burgerlijk wetboek.

Samenvattend het bovenstaande, kan worden betoogd datMomenteel heeft de teruggave van onroerend goed in Oekraïne geen wettelijke basis. Eindconclusies zijn alleen mogelijk na een grondige analyse van elke specifieke claim, het beschikbare bewijs en de feiten.

En buitenlandse autoriteiten moeten zich bewust zijn van het internationale wederkerigheidsbeginsel, volgens welk de teruggave van Oekraïne aan de EU de reden kan zijn voor het indienen van dergelijke claims bij Polen.