De belangrijkste leden van de zin vormen het onderwerp en het predikaat. Kenmerken van hun selectie

De belangrijkste leden van het voorstel zijn onderwerp enpredicaat, secundaire definitie, omstandigheid en toevoeging. Deze scheiding, die traditioneel is geworden, impliceert echter een vrij hoog niveau van abstractie, omdat om het verschil te identificeren, het noodzakelijk is om uit vele taalkundige feiten terug te vallen. We zullen proberen de belangrijkste leden van het voorstel te identificeren.

We hebben de communicatieve regeling afgesloten

Allereerst moet je de communicatieve communicatie afsnijdende rangschikking van een of een andere zin gerelateerd aan een specifieke spraaksituatie. Aan deze kant is het onderscheid tussen minder belangrijke en hoofdleden niet significant, aangezien elk van hen, en niet alleen de belangrijkste, in dit opzicht misschien belangrijker is. Dus bij het beantwoorden van de vraag: "Wanneer is Petr Petrovich aangekomen?" in de zin "Petr Petrovich is eergisteren aangekomen", des te belangrijker zou de "dag voor dag" zijn, die secundair is. Vanuit communicatief oogpunt zijn dit niet altijd de hoofdleden van een zin. Maak ze soms en minder belangrijk.

We wijzen semantische factoren af.

Om de belangrijkste leden van het voorstel te bepalen,het is noodzakelijk om alle factoren die verband houden met de betekenis ervan te verwerpen. De definitie van het onderwerp en het predikaat binnen de traditionele grenzen houden geen rekening met het feit dat niet bij elke lexicale uitdrukking of hoofdlid in een enkel stuk een niet-toegewezen zin kan zijn. Dus, bijvoorbeeld, het is moeilijk om in spraak zulke te gebruiken als "Hij vond zichzelf", "Hij verloor", "Appartement bestaat", etc.

Analyse, die de Russische taal benadruktde belangrijkste leden van het voorstel en anderen, secundair, houden geen rekening met al dergelijke feiten. Dit komt omdat het niet gericht is op de logische lexicale eenheid, maar op het abstracte schema. Daarom is het voor deze doeleinden ook onbelangrijk dat de secundaire vaak verplicht zijn, omdat ze de onbepaalde of onvolledige hoofdleden van de zin specificeren of aanvullen.

Maak de verdeling van de leden van de zin,bijvoorbeeld afleidend van het feit dat, door hun semantische structuur, de secundaire misschien even noodzakelijk zijn als het onderwerp en het predicaat. Hiermee moet rekening worden gehouden bij het analyseren.

Het concept van hoofdleden

De belangrijkste leden van het voorstel zijn onderwerp enpredikaat. Hun isolatie ligt van oudsher in de formele sfeer. Alleen hier manifesteert zich het verschil tussen het nominatieve geval van het subject en andere indirecte gevallen die kenmerkend zijn voor toevoegingen aan de waarde van het subject. Het bestaat uit het feit dat deze vorm (dat wil zeggen, het subject) in wisselwerking staat met het predicaat, en er niet eenzijdig van afhankelijk is, wat wordt waargenomen in alle vormen van andere, indirecte gevallen (inclusief met de onderwerpwaarde).

Onderworpen aan

Het onderwerp is er niet alleen afhankelijk van, maar bepaalt ook de vorm van het predikaat in relatie tot de categorieën geslacht, getal en persoon. Zo'n permanente regel biedt ons de Russische taal.

De belangrijkste leden van het voorstel zijn onder meer:zelfstandig naamwoord in het nominatief geval (onderwerp), dat in combinatie met het predikaat is. Dit komt omdat het deelneemt aan de vorming van het predicatieve centrum van de hele zin.

gezegde

Voorspelbaar aangezien een lid er twee heefttekens: is de drager, de woordvoerder van predikaat en is consistent met het onderwerp. Observaties over hoe het predicatieve categorieën in verschillende zinnen uitdrukt, hebben bijgedragen tot de creatie van een gedetailleerde theorie van de soorten predikaat, waardoor de ideeën om een ​​lijst van verschillende structurele schema's van de zin te creëren in relatie tot de tweedelige versie werden geïmplementeerd.

Typen predicaten

Maak onderscheid tussen eenvoudig en samengesteld, evenals het verbaleen nominaal predikaat. Het werkwoord kan zowel eenvoudig als samengesteld zijn, en het zelfstandig naamwoord - altijd samengesteld. Al deze typen zijn de belangrijkste leden van de zin. Het onderwerp heeft niet zo'n verdeling.

Slechts één component bestaat uit een eenvoudig predikaat. Dit kan een geconjugeerde vorm van het werkwoord zijn of een alternatieve, infinitieve of verbale interjectie.

Eendelige zin, de toewijzing van zijn hoofdlid

Het idee dat het predikaat een lid ishet voorstel, dat afhankelijk is van het onderwerp en daarom noodzakelijkerwijs zijn bestaan ​​veronderstelt, diende als basis voor de toewijzing van een ander hoofdlid van het voorstel, het derde op rij, dat het hoofdlid van de zin uit één deel wordt genoemd.

Het is al lang bekend dat er zulke zijnwaar slechts één hoofdlid mogelijk is. Echter, alleen A.A. Shakhmatov in één type, "eendelige" zinnen genoemd, combineerde al dergelijke gevallen en stelde ze tegenover "tweevoudig", waarin het onderwerp en het predikaat noodzakelijk aanwezig zijn.

Eénpersoonsaanbod hoofdlidis een speciaal fenomeen van syntaxis, omdat het en alleen het de predicatieve basis van de hele zin vormt. Dat wil zeggen dat hij, net als het predikaat, drager is van een dergelijke eigenschap als predikaat. De gelijkenis daarmee komt ook tot uiting in het feit dat dit lid dezelfde typen heeft als het predikaat. In tegenstelling tot de laatste echter, waarvan de vorm door sommige van zijn partijen (geslacht, nummer, persoon) van het onderwerp afhangt, past het hoofdlid in de enkelzijdige zin zich niet in vorm aan een van hen aan, omdat het absoluut definieerbaar is, alleen vreemd aan de zin met één zin.