Principes en normen van moraal, voorbeelden

"Er is geen man die als een eiland zou zijn"
(John donne)

Een samenleving bestaat uit vele individuen diezijn in veel opzichten vergelijkbaar, maar ook extreem verschillend in hun ambities en wereldvisies, ervaring en waarneming van de werkelijkheid. Moraliteit - dat wat ons verenigt, dit zijn de speciale regels die in de menselijke gemeenschap zijn aangenomen en die een bepaald algemeen beeld vormen van de categorieën van een dergelijk plan als goed en kwaad, goed en kwaad, goed en kwaad.

Moraal wordt gedefinieerd als gedragsnormen ineen samenleving die gedurende vele eeuwen is gevormd en dient voor de ware ontwikkeling van de mens daarin. De term zelf komt van het Latijnse woord mores, wat de regels betekent die in de maatschappij zijn aangenomen.

Morele kenmerken

Moraliteit, die grotendeels doorslaggevend isvoor de regulering van het leven in de samenleving zijn er verschillende basiskenmerken. De fundamentele vereisten voor alle leden van de samenleving zijn dus hetzelfde, ongeacht hun positie. Ze werken zelfs in situaties die zich buiten de verantwoordelijkheidszone van wettelijke principes bevinden en die van toepassing zijn op dergelijke gebieden van het leven als creativiteit, wetenschap en productie.

De normen van de publieke moraal, met andere woorden tradities,Significant in communicatie tussen specifieke individuen en groepen mensen, staat toe "dezelfde taal te spreken". Wettelijke principes worden opgelegd aan de samenleving, en hun niet-naleving heeft de gevolgen van verschillende ernst. Tradities en morele normen zijn vrijwillig, elk lid van de samenleving stemt ermee in zonder dwang.

Soorten morele normen

Eeuwenlang hebben morele normen genomenverschillende typen. Dus in de primitieve samenleving was zo'n principe als taboe onbetwistbaar. Mensen die werden verkondigd als het overdragen van de wil van de goden werden strikt gereguleerd als verboden acties die de hele samenleving zouden kunnen bedreigen. Want hun overtreding volgde onvermijdelijk de zwaarste straf: dood of verbanning, die in de meeste gevallen hetzelfde was. Het taboe is nog steeds bewaard in veel traditionele samenlevingen. Hier, als een morele norm, zijn de voorbeelden als volgt: men kan niet op het grondgebied van een tempel zijn als een persoon niet tot de kaste van geestelijkheid behoort; Je kunt geen kinderen krijgen van hun familieleden.

gewoonte

De morele norm is niet alleen algemeen aanvaard,als resultaat van zijn output door één of andere tip, kan het een gewoonte zijn. Het is een terugkerende procedure, die vooral belangrijk is om een ​​bepaalde positie in de samenleving te behouden. In islamitische landen bijvoorbeeld zijn tradities het meest vereerd dan andere morele normen. Gebruiken gebaseerd op religieuze overtuigingen kunnen levens kosten in Centraal-Azië. Voor ons, meer gewend aan de Europese cultuur, is wetgeving het equivalent. Het heeft dezelfde invloed op ons als traditionele morele normen voor moslims. Voorbeelden in dit geval: een verbod op het drinken van alcohol, gesloten kleding voor vrouwen. Voor onze Slavisch-Europese samenleving zijn de gebruiken: bak pannenkoeken op de Shrovetide, vier het nieuwe jaar met de kerstboom.

Onder de morele normen ook de traditie -orde van handeling en gedrag dat lang aanhoudt, van generatie op generatie wordt doorgegeven. Een soort traditionele moraliteitsnormen, voorbeelden. In dit geval omvatten ze: het Nieuwjaar vieren met een kerstboom en geschenken, misschien op een bepaalde plaats, of op oudejaarsavond naar het badhuis gaan.

Morele regels

Er zijn morele regels - die regelssamenlevingen die een persoon bewust voor zichzelf bepaalt en zich aan deze keuze houdt, beslissen wat voor hem aanvaardbaar is. Voor een dergelijke morele standaard zijn voorbeelden in dit geval: wijken voor zwangere vrouwen en ouderen, een hand geven aan een vrouw bij het verlaten van een voertuig, de deur openen voor een vrouw.

Morele functies

Een van de functies is evalueren. Moral beschouwt de gebeurtenissen en acties die plaatsvinden in de samenleving, in termen van hun nut of gevaar voor verdere ontwikkeling, en geeft vervolgens zijn oordeel. Alle soorten realiteit worden geëvalueerd in termen van goed en kwaad, en vormen een omgeving waarin elk van zijn manifestaties zowel positief als negatief kan worden beoordeeld. Met deze functie kan een persoon zijn plaats in de wereld begrijpen en zijn positie vormen.

Even belangrijk is de regelgeving-functie. Moraliteit beïnvloedt de gedachten van mensen actief en werkt vaak beter dan wettelijke beperkingen. Van kinds af aan vormt elk lid van de samenleving met behulp van onderwijs bepaalde opvattingen over wat wel en niet kan worden gedaan, en dit helpt hem zijn gedrag aan te passen zodat het nuttig is voor zichzelf en voor ontwikkeling in het algemeen. De normen voor moraliteit reguleren zowel de interne opvattingen van een persoon, en dus zijn gedrag, als de interactie tussen groepen mensen, waardoor hij de gevestigde structuur, stabiliteit en cultuur kan behouden.

De educatieve functie van moraliteit komt tot uiting indat onder zijn invloed een persoon zich niet alleen gaat richten op zijn behoeften, maar ook op de behoeften van de mensen om hem heen, van de samenleving als geheel. Een individu ontwikkelt een bewustzijn van de waarde van behoeften en andere leden van de samenleving, wat op zijn beurt leidt tot wederzijds respect. Een persoon geniet van zijn vrijheid zolang het de vrijheid van andere mensen niet schendt. Morele idealen, vergelijkbaar in verschillende individuen, helpen hen om elkaar beter te begrijpen en harmonieus samen te werken, waardoor ze de ontwikkeling van elk van hen positief beïnvloeden.

Moraliteit als een resultaat van evolutie

Naar de fundamentele morele principes van elk momenthet bestaan ​​van de samenleving kan worden toegeschreven aan de noodzaak om goede daden te doen en niet om mensen schade toe te brengen, ongeacht in welke positie zij zich bevinden, tot welke nationaliteit zij behoren, welke aanhangers van religie zijn.

Principes van normen en moraal worden noodzakelijk,zodra individuen met elkaar omgaan. Het was de opkomst van de maatschappij die hen creëerde. Biologen, die zich richten op de studie van de evolutie, zeggen dat de natuur ook het principe van wederzijds nut heeft, dat in de menselijke samenleving wordt gerealiseerd door moraliteit. Alle dieren die in de samenleving leven, worden gedwongen hun egoïstische behoeften te matigen om meer aangepast te zijn aan het latere leven.

Moraliteit wordt door veel geleerden gezien alshet resultaat van de sociale evolutie van de menselijke samenleving, zijnde dezelfde natuurlijke manifestatie. Ze zeggen dat veel van de principes van normen en waarden die fundamenteel zijn, worden gevormd door natuurlijke selectie, wanneer alleen diegenen die correct met anderen konden omgaan, het overleefden. Zo wordt bijvoorbeeld de liefde van ouders geïllustreerd, wat de noodzaak uitdrukt om nakomelingen te beschermen tegen alle externe gevaren om het voortbestaan ​​van de soort te garanderen, en het verbod op incest, dat de bevolking tegen degeneratie redt door het mengen van te vergelijkbare genen, wat leidt tot het verschijnen van zwakke kinderen.

Humanisme als het basisprincipe van moraliteit

Humanisme is het fundamentele principenormen van openbare moraliteit. Het betekent de overtuiging dat elke persoon het recht op geluk heeft en talloze mogelijkheden om dit recht te realiseren, en dat elke samenleving gebaseerd moet zijn op het idee dat elke deelnemer een waarde heeft en bescherming verdient .

Het basisidee van het humanisme kan worden uitgedrukt inde bekende regel: "behandel de ander zoals je wilt dat ze je behandelen." Een ander persoon wordt in dit principe beschouwd als verdienstelijk voor dezelfde persoon.

Humanisme suggereert dat de samenleving dat zou moetengaranderen van fundamentele mensenrechten, zoals het recht op leven, de onschendbaarheid van huis en correspondentie, vrijheid van godsdienst en keuze van verblijf, het verbod op dwangarbeid De samenleving zou zich moeten inspannen om mensen om de een of andere reden te ondersteunen die beperkt zijn in hun mogelijkheden. Het vermogen om dergelijke mensen te accepteren, onderscheidt zich door een menselijke samenleving die niet leeft volgens de natuurwetten met natuurlijke selectie, die de dood veroordeelt en niet sterk genoeg is. Humanisme creëert ook kansen voor menselijk geluk, waarvan het toppunt de realisatie van zijn kennis en vaardigheden is.

Humanisme als bron van universele morele normen

Het humanisme in onze tijd vestigt de aandacht van de samenlevingdergelijke universele menselijke problemen als nucleaire proliferatie, bedreigingen voor het milieu, de noodzaak om niet-afvaltechnologieën te ontwikkelen en de productie te verminderen. Hij zegt dat het indammen van behoeften en de betrokkenheid van iedereen bij het oplossen van de problemen waarmee de hele samenleving wordt geconfronteerd, alleen kan plaatsvinden door het verhogen van het niveau van bewustzijn, de ontwikkeling van spiritualiteit. Het vormt de universele normen van moraliteit.

Genade als het basisprincipe van moraliteit

Onder de genade begrijpt u de bereidheid van de mens.om mensen in nood te helpen, om mee te voelen, hun angst als hun eigen te zien en hun leed te willen verlichten. Veel religies besteden veel aandacht aan dit morele principe, met name het boeddhisme en het christendom. Om iemand genadig te laten zijn, is het noodzakelijk dat hij geen verdeling van mensen in 'zijn' en 'vreemdelingen' heeft, zodat hij in elk zijn 'eigen' ziet.

Momenteel ligt er veel nadruk opdat een persoon actief degenen moet helpen die genade nodig hebben, en het is belangrijk dat hij niet alleen praktische hulp biedt, maar ook bereid is om moreel te ondersteunen.

Gelijkheid als het basisprincipe van moraliteit

Vanuit moreel oogpunt vereist gelijkheidop het feit dat de acties van een persoon worden beoordeeld ongeacht zijn sociale positie en rijkdom, en vanuit een algemeen gezichtspunt, dat de benadering van menselijke acties universeel is. Dit soort stand van zaken kan alleen plaatsvinden in een goed ontwikkelde maatschappij, die een bepaald niveau heeft bereikt in economische en culturele ontwikkeling.

Altruïsme als basisprincipe van moraliteit

Dit morele principe kan in een zin worden uitgedrukt."Heb je naaste lief als jezelf." Altruïsme suggereert dat iemand in staat is om iets goeds voor een andere persoon gratis te doen, dat dit geen service zal zijn die moet worden beantwoord, maar een onzelfzuchtige rush. Dit morele principe is erg belangrijk in de moderne samenleving, wanneer het leven in de grote steden mensen van elkaar vervreemdt, creëert het het gevoel dat het onkundig is om voor de naasten te zorgen.

Moraliteit en gelijk

Goed en moraal staan ​​in nauw contact, omdat ze samen de regels in de samenleving vormen, maar ze hebben een aantal belangrijke verschillen. De verhouding tussen de normen van recht en moraliteit maakt het mogelijk om hun verschillen te identificeren.

Wetten zijn gedocumenteerd en ontwikkeld.de staat als verplichte regels voor het niet naleven van de verantwoordelijkheid die onvermijdelijk volgt. Als beoordeling worden de categorieën wettig en illegaal gebruikt en deze beoordeling is objectief, gebaseerd op regelgevingsdocumenten, zoals de grondwet en verschillende codes.

Morele normen en principes zijn flexibeler en anders.mensen kunnen anders worden waargenomen, kunnen ook afhankelijk zijn van de situatie. Ze bestaan ​​in de samenleving in de vorm van regels die worden doorgegeven van de ene persoon naar de andere en zijn nergens gedocumenteerd. De moraliteitsnormen zijn tamelijk subjectief, de beoordeling wordt uitgedrukt door de begrippen "juist" en "fout", hun niet-naleving kan in sommige gevallen niet leiden tot ernstiger gevolgen dan openbare censuur of juist afkeuring. Voor iemand kan schending van morele principes leiden tot gewetenswroeging.

De verhouding tussen de normen van recht en moraliteit wordt getraceerdveel gevallen. Dus, de morele principes "doden niet", "niet stelen" voldoen aan de wetten voorgeschreven in het Wetboek van Strafrecht, dat een poging tot menselijk leven en zijn eigendom leidt tot strafrechtelijke aansprakelijkheid en gevangenisstraf. Een conflict van principes is ook mogelijk, wanneer een wettelijke overtreding - bijvoorbeeld, euthanasie verboden in ons land, die wordt beschouwd als het doden van een persoon - kan worden gerechtvaardigd door morele overtuigingen - de persoon niet wil leven, er geen hoop is op herstel, de ziekte hem onaanvaardbare pijn veroorzaakt.

Het verschil in de normen van recht en moraal komt dus alleen tot uiting in wetgeving.

conclusie

Morele normen werden geboren in de samenleving in het procesevolutie, hun uiterlijk is niet toevallig. Ze waren eerder nodig om de samenleving te ondersteunen en te redden van interne conflicten, en nog steeds om deze en andere functies uit te voeren en zich verder te ontwikkelen met de samenleving. De moraliteitsnormen waren en blijven een integraal onderdeel van een geciviliseerde samenleving.