Een verhaal is een werk van folklore of fictie

In sommige werken - folklore enartistiek - het verhaal wordt uitgevoerd namens de verteller, die een individuele toespraak gebruikt bij de presentatie van gebeurtenissen die verschilt van de gebruikelijke toespraak van de auteur zelf. Zulke creaties van folklore of auteur worden meestal verhalen genoemd. En als we proberen een verhaal te definiëren, is het in de eerste plaats de aanwezigheid van gesproken taal in de context van de beschrijving van gebeurtenissen door een verteller die verschilt van de individualiteit van de auteur. Maar in het begin is het waarschijnlijk nodig om hulp te vragen aan verklarende woordenboeken.

De betekenis van het woord skaz

Hoe definiëren de bronnen dit woord? We lezen dat een sprookje een werk is (zowel auteur als folklore) of juist de vorm van vertelling. Bij intonatie is het specifiek. Maar één ding is belangrijk: deze vorm produceert een mondelinge rede, anders dan de rede van de auteur. En de verteller is de verteller die deze toespraak reproduceert. In dit geval valt de positie van de verteller niet samen met de stijl van de presentatie van de schrijver. Dit creëert een bepaalde artistieke expressie, een soort effect van aanwezigheid en medeplichtigheid. Tale - dit is een speciale methode in een specifiek literair werk, dat het corresponderende literaire genre vormt. Volgens de mening van onderzoekers was Gogol volgens de Russische literatuur de oprichter van het literaire verhaal als een genre.

In de literatuur

In fictie is het verhaal van de auteur dateen van de manieren om originaliteit van de presentatie te bereiken. Vooral heldere verhalen komen tot uiting in het werk van Leskov. Zijn werken, zoals 'Het verhaal van de linkervleugel en de vlo' en vele anderen, vertellen over legendes en helden geboren door het Russische volk zelf. Het verhaal wordt geleid door een subjectieve verteller (bijna altijd - een van de deelnemers of getuigen van gebeurtenissen), los van de persoonlijkheid van de auteur. Klinkt live volksmond, en de verteller zelf in het verhaal is een vertegenwoordiger van een ander niveau, sociale laag dan de luisteraar. Dit is een handelaar, een monnik en een soldaat. Allemaal hebben ze hun eigen bijzondere spraakdynamiek, wat het verhaal levendig en individueel maakt.

In de wetenschap van de folklore

In deze wetenschap is een verhaal een verenigd gegeneraliseerdde naam van verschillende folklore is geen sprookjes. Ze omvatten legendes en legendes, legendes. Overgeleverd van mond tot mond, is het verhaal de belichaming van de wijsheid van het Russische volk, zijn luister van spraak, gepresenteerd in een concreet verhaal over echte gebeurtenissen die lang geleden plaatsvonden. Overigens verschilt dit verhaal enorm van het sprookje, waar de gebeurtenissen meestal fictief en fantastisch zijn, en helden en objecten magische eigenschappen hebben.