Su-47 "Berkut": foto, kenmerken. Waarom hebben ze het project afgesloten?
Aan vliegtuigbouw, vooral op militair gebied, hebben wealtijd speciale aandacht besteed - de omvang van de grenzen is enorm, en dus zonder gevechtsluchtvaart op enigerlei wijze. Zelfs in de jaren 90 wist deze bol te overleven. Misschien herinnert iemand zich de triomfantelijke verschijning van de S-37, die later de Su-47 Berkut werd. Het effect van het uiterlijk was fenomenaal en de nieuwe techniek wekte ongelooflijke belangstelling, niet alleen in ons land, maar ook in het buitenland. Waarom gebeurde dit?
Algemene informatie over het programma
Het feit is dat het vliegtuig ieders aandacht trokvanwege de omgekeerde beweging van de vleugel. De opwinding was zo dat zelfs de huidige discussies over het PAK FA-project deze gebeurtenissen niet bereiken. Alle specialisten voorspelden een indrukwekkende toekomst voor de nieuwe ontwikkeling en vroegen zich af wanneer de Berkut in de Su-47-troepen zou verschijnen. Waarom het project afsluiten, als alles zo geweldig was? Dit, evenals de mijlpalen voor de ontwikkeling van dit vliegtuig, zullen we vandaag bespreken.
Het "top secret" -object
Het is bekend dat het eerste prototype in de lucht is gestegenRegio Moskou eind september 1997. Maar juist het feit van zijn bestaan werd veel eerder bekend. Reeds eind 1994 schreef de Westerse pers herhaaldelijk dat een geheim vliegtuig in Rusland werd ontwikkeld. Zelfs de vermeende naam werd gegeven - C-32. Over het algemeen is het erg vergelijkbaar met het feit dat het feit van het bestaan van het vliegtuig een geheim was, behalve wij, omdat de media van westerse staten en over back sweep openlijk schreven.
Binnenlandse fans van militair materieelslechts eind 1996 een bevestiging van al deze informatie ontvangen. In de binnenlandse tijdschriften verscheen een foto die meteen veel vragen opriep. Er waren twee vliegtuigen op: in één daarvan was de Su-27 gemakkelijk te raden, maar de tweede auto was helemaal niks. Ten eerste was het absoluut zwart, wat niet zo kenmerkend is voor de Russische luchtmacht, en ten tweede had het vleugels van omgekeerd bereik. Over een paar maanden (en het was geen verrassing) verschenen in dezelfde buitenlandse media vrij gedetailleerde schema's van het nieuwe vliegtuig. Als iemand niet zou raden, was dit de Su-47 Berkut.
In het algemeen moet er toch enige geheimhouding worden waargenomenHet was mogelijk: later bleek dat het werk aan het project in de jaren 80 was begonnen. Na de ineenstorting van de USSR leek bijna alle informatie van deze soort "plotseling" vrij beschikbaar. Wat echter niet verrassend is.
Hoe het allemaal begon
Aan het einde van de jaren 70 alle topleiders van de luchtmachtDe USSR dacht na over de strategie van vliegtuigbouw voor alle volgende jaren. Al in 1981 werd het programma gelanceerd, waarmee het doel werd gesteld om een "nieuwe jager voor de jaren 90" te ontwikkelen. Het ontwerpbureau werd benoemd door Mikoyan Design Bureau. Maar de leiding van het Sukhoi Design Bureau slaagde erin de oversten van het project ervan te overtuigen dat de bestaande Su-27 een indrukwekkende reserve voor modernisering heeft en daarom is het noodzakelijk om de bestaande machine te ontwikkelen en niet "het wiel opnieuw uit te vinden".
Precies op dat moment werd de algemeen directeur van KBMP Simonov, die niettemin besloot om plannen voor modernisering achter zich te laten en stelde voor iets heel nieuws te creëren. In veel opzichten is dit te wijten aan het feit dat de ontwerpers heel graag een aantal interessante ideeën wilden testen zonder het risico te lopen te "branden" bij het mislukte project: in het geval van een mislukking kon alles worden afgeschreven voor nieuwheid. Maar zelfs dan twijfelde niemand eraan dat deze ontwikkelingen in elk geval uiterst waardevol zouden zijn, althans vanuit wetenschappelijk en technisch oogpunt.
Waarom heb je de verkeerde vleugel gekozen?
Dus waarom heeft de innovatieve Su-47 "Berkut" een vleugel met een omgekeerde beweging? In vergelijking met traditionele ontwerpen had dit verschillende belangrijke voordelen:
- Uitstekende aerodynamica en zelfs bij lage snelheden is dit voordeel onmiddellijk zichtbaar.
- Een prachtige lift, superieur aan die van de vleugels van het klassieke ontwerp.
- Verbeterde bestuurbaarheid tijdens het opstijgen en landen.
- Aanzienlijk minder kans om de "dove" kurkentrekker te verlaten.
- Perfecte uitlijning - wanneer de krachtelementen van de vleugel naar de staart toe bewegen, wordt er veel ruimte vrijgemaakt in het centrale compartiment voor de rationele opstelling van de munitie.
Constructieve problemen
Al het bovenstaande is theoretisch toegestaanmaak een echt perfecte jager. Maar als alles zo goed was, zouden al de legers van de wereld lang geleden op dergelijke vliegtuigen zijn gevlogen. Het is een feit dat we bij het maken van dergelijke machines de meest gecompliceerde constructieve taken moeten oplossen:
- Elastische divergentie van de vleugel. Simpel gezegd, het is bij bepaalde snelheden gewoon verwrongen. Met dit fenomeen trouwens, geconfronteerd en in nazi-Duitsland, waar er pogingen waren gedaan om dergelijke vliegtuigen te maken. De logische oplossing was om de stijfheid te verhogen tot de maximale waarden.
- Het sterk toegenomen gewicht van het vliegtuig. Toen de vleugel gemaakt was van materialen die op dat moment beschikbaar waren, bleek het erg zwaar te zijn.
- De luchtweerstandscoëfficiënt verhogen. De specifieke configuratie van de vleugel leidt tot een toename van het weerstandsgebied met alle gevolgen van dien.
- De aerodynamische focus is sterk verschoven, wat handmatig manueel piloten praktisch uitsluit in veel situaties: "slimme" elektronica is absoluut noodzakelijk voor stabilisatie.
Ontwerpers moesten veel zweten om deze problemen op te lossen, zodat de Su-47 Berkut normaal kon vliegen.
Voornaamste technologische oplossingen
Snel geïdentificeerd het hoofdtechnische oplossingen. Om de gewenste stijfheid te bereiken, maar de structuur niet overbelast, besloot de vleugel te doen met het maximaal mogelijke gebruik van koolstofvezel. Waar mogelijk weigerden ze elk metaal. Maar toen bleek dat alle vliegtuigmotoren die in de USSR werden geproduceerd, de vereiste tractie niet konden bieden en daarom werd het project tijdelijk opgeschort.
C-37, het eerste prototype
Hier kwamen de makers van de Su-47 (S-37) Berkutmoeilijke tijden. In principe wilde het project in het algemeen instorten vanwege de toenemende economische problemen, maar het scheepvaartleiderschap verstoorde zich en bood aan een veelbelovende dekjager uit het vliegtuig te halen. In het begin van de jaren 90 keerde de onderzoeker terug naar het onderwerp van de vleugel met een omgekeerde beweging, gebruikmakend van alles wat beschikbaar was op het moment dat hij aan het werk was. Strikt genomen was toen het Su-47 Berkut-project van start gegaan.
Prestaties van ontwerpers en ingenieurs
De belangrijkste prestatie van ontwerpers isdapper nadenken over het creëren van een unieke technologie voor het maken van lange stukken composietmateriaal. Bovendien was het mogelijk om echt sieradennauwkeurigheid te bereiken in hun docking. De langste delen van de Su-47 Berkut, waarvan je de foto in dit artikel ziet, zijn acht meter lang. Simpel gezegd, er zijn niet genoeg details, ze zijn allemaal met de grootste precisie aan elkaar verbonden, het aantal vastgeschroefde en geklonken verbindingen is sterk verminderd. Dit heeft een zeer gunstig effect op zowel de stijfheid van het ontwerp als de volledige aerodynamica van het vliegtuig.
Het gewicht van het projectvliegtuig was bijna 20ton, ten minste 14% goed voor complexe composieten. Want het meest simplistische deel van de details probeerde de massa geproduceerde machines te gebruiken. Dus de lantaarn, het chassis, een aantal andere constructieve elementen zonder wijzigingen, werden rechtstreeks van de mislukte "voorouder" naar het Su-47 "Berkut" -vlak verplaatst - SU-27.
Bij de voorrand is de helling van de vleugel 20 °,op de achterwand is deze waarde 37 °. In het worteldeel ervan is een speciale instroom gemaakt, die het mogelijk maakt om de coëfficiënt van de weerstand significant te verminderen. Vrijwel alle randen van de vleugel zijn volledig bezet door mechanisatie. Al het ontwerp is solide composieten en slechts 10% valt op toegevoegde metalen inserts om de nodige sterkte en stijfheid te bereiken.
beheer
Direct aan de zijkanten van de luchtinlaten isrondom liggend verenpak met een trapeziumvormige vorm. Staartstaart wordt ook gemaakt door een pijlvormige opstelling. Verticale staart is erg vergelijkbaar met die voor alle dezelfde Su-27, maar het totale gebied is veel groter. Dit werd bereikt door belangrijke wijzigingen in het ontwerp aan te brengen: het begon efficiënter te werken en daarom werden de groottes verminderd.
Fuselage doorsnede dicht bij ovaal, buitenDe behuizing is erg "gelikt" en zo soepel mogelijk. De neus met kleine veranderingen was bijna volledig geleend van de Su-27. Aan de zijkanten van de cockpit van de piloot zitten eenvoudige, ongereguleerde luchtinlaten. Op de bovenkant van de romp zijn ze ook beschikbaar, maar de piloot heeft de mogelijkheid om hun gebied te besturen, dat wordt gebruikt door intensief manoeuvreren, opstijgen of landen. Zoals je kunt zien op de foto, aan de zijkanten van de nozzles van de Su-47 Berkut, waarvan we de kenmerken beschouwen, zijn er kleine instromingen waarbinnen radar of andere apparatuur kan worden geplaatst.
krachtinstallatie
Aangezien niets meer geschikt was,De motoren voor het vliegtuig werden gemodelleerd door de TRDDF D-30F11. Ze werden trouwens gebruikt op interceptors MiG-31. Hun tractie was duidelijk niet genoeg voor zo'n auto, maar er werd aangenomen dat het in de toekomst mogelijk zou zijn om een gespannen en zuiniger model te ontwikkelen. Maar zelfs met een startgewicht van 25,5 ton waren de karakteristieken van deze motoren meer dan acceptabel. Op grote hoogte bereikte de vluchtsnelheid 2,2 duizend km / u, vlak bij de grond was dit cijfer gelijk aan 1,5 duizend km / u. Het maximale bereik is 3,3 duizend kilometer, het plafond is 18 kilometer hoog.
Uitrusting en bewapening
Om voor de hand liggende redenen, de echte samenstellingapparatuur aan boord is zeer weinig bekend. Het is mogelijk met volledig recht om aan te nemen dat een deel ervan is overgedragen van de Su-27. Het navigatiesysteem gebruikte alle voordelen van het verkrijgen van realtime gegevens van militaire satellieten. Het is bekend dat in het vliegtuig een katapultstoel van het K-36DM-model werd geïnstalleerd, die aanzienlijk verschilde van de standaardproductiemodellen. Het feit is dat de achterkant zich op 30 ° ten opzichte van de horizontaal bevindt.
Dit is gedaan om de pilots gemakkelijker te makenom enorme overbelastingen over te brengen, die zich voordeden tijdens intensief manoeuvreren met de beperkende snelheden. Volgens beschikbare gegevens werden andere overheidsinstanties rechtstreeks overgenomen van andere binnenlandse strijders, waarbij Su-27 de meest gebruikte "donor" was.
Omdat het vliegtuig uitzonderlijk wasexperimenteel, het had in principe geen wapens (of informatie daarover is geclassificeerd). Toch laat de linkervleugel duidelijk de plaats zien voor het automatische kanon (er is bewijs dat het nog steeds op een experimenteel vliegtuig werd geplaatst), en in het midden van de romp bevindt zich een groot compartiment voor bomwapens. Wetenschappers en het leger beweren unaniem dat het project uitsluitend de verificatie van de vliegeigenschappen van dergelijke voertuigen nastreefde en dat er daarom geen uniek wapen aan boord van de Su-47 Berkut was. Waarom sloot het project, dat al veelbelovend is gebleken, af?
Vanwege wat het project was gesloten?
Er moet aan worden herinnerd dat hier actief op wordt getestprototype bleef tot het midden van de jaren 2000. Het project is gesloten omdat het oorspronkelijk was gepland om het experimenteel te maken. Alle materialen die tijdens deze werken zijn verzameld, zijn van onschatbare waarde. Een wereldwijde fout zou zijn om te denken dat het een vechter van de vijfde generatie was. De Su-47 Berkut is alleen het prototype, maar uiterst belangrijk. Het is dus al bekend dat het compartiment voor de centrale bom bijna hetzelfde is als dat van de nieuwste PAK FA. Zeker op het laatst verscheen hij niet toevallig ... Alleen het leger weet hoeveel technische ideeën uit dit vliegtuig in de toekomst zullen worden gebruikt. Je kunt er alleen zeker van zijn dat er veel van zullen zijn.
Verdere perspectieven
Ondanks de theoretische sluiting van het project,het model "Berkut" van de Su-47 veroorzaakt nog steeds verhitte discussies over binnenlandse en buitenlandse bronnen: specialisten discussiëren over de vooruitzichten voor dergelijke machines. Duizenden keren zijn alle voor- en nadelen van dergelijke technieken besproken. En tot nu toe is er geen consensus over wat er in de toekomst met soortgelijke vliegtuigen zal gebeuren: of complete vergetelheid, of de overdracht van alle luchtmacht van de wereld naar een vergelijkbare techniek. Velen zijn het erover eens dat het belangrijkste obstakel voor dergelijke wereldwijde veranderingen de onrealistische kosten van materialen en technologieën zijn die worden gebruikt om de Berkut te creëren.
